The 3rd IVF : The embryo transfer

ที่คลินิควันที่รับเอ็มบริโอ

• วันที่ 16  เมษายน 2555 ก็เป็นวันที่เรียกว่า The embryo transfer หรือการฉีดตัวอ่อนกลับเข้ามาที่ตัวแม่ เราทั้งสองคนตื่นกันแต่เช้าเพราะวันนี้เป็นวันที่ Boston วิ่ง  marathon กัน ไม่แน่ใจว่ารถจะติดหรือเปล่า พัตต้องการทำฝังเข็มก่อนและหลังการฉีดตัวอ่อน เลยต้องไปก่อนเวลา ต้องไปให้ถึงที่คลินิค 9.15 ตอนเช้า  การฝังเข็มก็ทำที่เดียวกัน เชื่อกันว่าเป็นการช่วยให้เลือดไหลเวียนไปสู่มดลูกได้ดีขึ้น ช่วยในการฝังตัวของตัวอ่อน เมื่อก่อนกลัวการฝังเข็มแทบแย่ แต่ตอนนี้ต้องทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่องานนี้ 
• ก่อนถึงเวลาหมอบอกให้ดื่่มน้ำเยอะ ๆ เพื่อให้หมอสามารถมองเห็นในระหว่างการส่งตัวอ่อนผ่านท่อเข้าไป ที่ทรมารสุด ๆ คือ ต้องนั่งรอเพื่อให้ถึงคิว อยากเข้าห้องน้ำแทบแย่ เลยเดินไปบอกพยาบาล เขาก็บอกว่าไปได้แต่ให้หยุดฉี่เมื่อนับถึง 1-2-3 แค่นั้น
• พยาบาลทุกคนเป็นกันเองมาก บางคนชอบรองเท้่าพัตก็บอกว่า  look at those shoes!  บางคนก็บอกว่า look at her smile!, She so adorable! และเจ้าหน้าที่ที่ฝังเข็มให้ชื่อ Li Li ก็บอกว่า you are so beautiful  สงสัยวันนี้เราคงโชคดี และทำให้คนรอบข้างรวมทั้งตัวเราเองรู้สึกดีได้
• หมอได้เข้ามาคุยด้วยและบอกว่าจำนวนตัวอ่อนจาก 12 ก็ได้เป็นตัวอ่อน 10 ตัว อย่างที่บอกแล้ว และวันนี้ได้เป็นตัวอ่อนที่มีชีวิตรอดมาถึง 5 วัและมีคุณลักษณะที่ดีที่จะฉีดได้ 4 ตัว และอีก 6 ตัวอ่อนมีลักษณะการแบ่งตัวที่ช้าหน่อย หมอก็ขอรอดูอีก 1  วัน ถ้าอยู่รอดได้หมอก็จะแช่แข็งไว้สำหรับทำรอบหน้าหากรอบนี้ไม่ติดอีก แต่ครั้งนี้หมอให้ฉีดเข้าแค่ 2 ตัว เพราะโอกาสในการติดมีสูง 
• ก่อนเข้าบ้านก็บอกสามีว่าอยากกินแกงไก่ใส่หน่อไม่ แต่ไม่มีกะทิ  ก็เลยหยุดที่ซุปเปอร์มาเก็ตใกล้บ้าน   กลับมาถึงบ้าน สามีก็บริการทุกอย่าง เพราะหมอต้องการให้นอนอย่างเดียว คุณสามีก็เข้าครัวล้างจานที่ค้างไว้จากเมื่อเช้า อุ่นอาหารให้ทาน แล้วเราทั้งสองก็เหนื่อยสลบไปเลย  ตื่นมาสามีก็พาออกไปเดินเล่นรอบสวนดอกไม้ และสวนผักหลังบ้าน รดน้ำผักให้ด้วย ซึ่งปกติงานเหล่านี้เป็นงานของเรา เพราะเขาทำงานเต็มเวลาทุกวัน แต่วันนี้เขาลาเพื่ออยู่กับเรา กลับเข้าบ้านเราก็นอนพักผ่อน ส่วนสามีก็เข้าครัวทำอาหาร มื้อนี้เป็นแกงหน่อไม่กับไก่และผักสด เสร็จแล้วเขาก็นวดเท้าให้เพื่อให้เลือดไหลเวียนไปสู่มดลูกได้ดีขึ้น ช่วยในการฝังตัวของตัวอ่อน
• โทรคุยกับแม่ที่เมืองไทยอยู่บ่อย ๆ บางทีก็อยากที่จะอธิบายให้แม่เข้าใจได้เพราะศัพท์เทคนิคทางการแพทย์ แต่เราก็พยายาม ดูท่าแม่จะเข้าใจมากขึ้น แม่ก็ยังแม่ที่ห่วงลูกเสมอไม่ว่าลูกจะอายุเท่าไร แม่กับพ่ออวยพรขอให้โชคดี ก็ได้แต่บอกว่าขอให้ทั้งสองรักษาสุขภาพให้แข็งแรง แล้วเรามีหลานให้แม่จะได้บินมาเยี่ยม ส่วนพ่อหน้าจะนั่งเครื่องบินยาวนานแบบนี้ลำบากเพราะมีปัญหาเรื่องหลัง  ส่วนพี่น้องท่าทางจะไม่มีใครสนใจเรื่องราวสักเท่าไร เพราะไม่เห็นมีใครถามถึง ส่งลิ้งค์บล็อกนี้ไปให้ก็เงียบหายกันหมด ส่วนพี่ชายคนโตก็คงวุ่นอยู่กับธุรกิจอันใหม่ ก็ไม่เป็นไร ชีวิตใครก็ของคนนั้น โต ๆ กันหมดแล้ว และเราก็ไม่หวังพึ่งใครทั้งนั้น ชีวิตนี้ตัดสินใจแล้ว มาอยู่ที่อเมริกาอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด  เราพร้อมที่จะยืนอยู่ด้วยขาตนเองหากเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรากับสามี แต่โชคดีมาก ๆ ที่สามีเป็นคนดี มีความรับผิดชอบสูง และเราก็ไม่จำเป็นต้องหางานทำ แต่มีความสุขกับการออกกำลังกาย ทำสวนผัก สวนดอกได้ และดูแลบ้านทั้งหมดตั้งแตชอบปิ้ง ทำอาหาร ดูแลด้านการบัญชีของครอบครัว ตกแต่งบ้าน และอื่น ๆ  สามีมอบหมายให้เราดูแลเรื่องการใช้จ่ายในครอบครัวทั้งหมด รวมทั้งเข้าเงินที่ตัดจากเงินเดือนเข้าบัญชีส่วนตัวของเราเหมือนเป็นเงินเดือนเพื่อที่เราจะใช้จ่ายเรื่องส่วนตัวได้สะดวก
• ตั้งใจว่าหากเราไม่สามารถมีลูกได้ก็ตั้งใจว่าจะทำงานสักอย่าง แต่ไม่ขอเป็นงานอย่างเดิมแล้ว เพราะไม่ชอบงานเต็มเวลาแบบนั้น อาจจะเป็นอะไรที่เกี่ยวกับการออกกำลังกาย การทำอาหารหรือนักโภชนาการ อะไรทำนองนั้น ขอบคุณสามีที่รักและดูแลเราเป็นอย่างดี รวมทั้งครอบครัวที่น่ารักของเขาด้วย ขอให้เราโชคดีในการทำไอ วี เอฟ ครั้งนี้ด้วยเถอะ  หวังว่าคงมีข่าวดีในอีกอาทิตย์